چون نیک بنگریم، ملتی که ساعتِ چهار صبح از خواب برخاسته و به جایِ آماده شدن برایِ رفتن به سَر کار و آغازی روزی خوش، شال و کلاه کرده و خود را به محل تعیین شده برای اعدام چند جوان رسانده و با گوشی لعنتی موبایلش از لحظات دردناکِ جان دادن یک انسان فیلم برداری می کند، شایسته حکومتی است که خونش را در شیشه کرده و جانش را به لبش برساند.
حکومتی که مجالِ تکان خوردن به وی ندهد و قافیه زندگانی را به قَدری برایش تنگ کند که آن ملت سرخورده و عقب مانده باقی بماند و به قهقرایِ تاریخ فرستاده شود؛ به راستی وجود چنین مردمانِ خشونت طلبی که با عشق و علاقه ای وصف ناشدنی، لحظه اعدام هم میهنان شان را تماشا می کنند مایه ننگ بشریت و جامعه جهانی است و چه نیکوست اگر این مردمان از صحنه روزگار محو شوند!
مردمانِ خشونت طلب و خونخوار و تاریک دِلی که سَر صبح، در نزدیکی محل اعدام جمع می شوند و یکدیگر را هُل می دهند تا به صحنه اعدام نزدیک تَر باشند و با دید بهتری جان دادن انسان ها و تقلای شان برای به چنگ آوردن جُرعه ای هوایِ تازه و دَمی بیشتر زنده ماندن را تماشا کنند، کَمترین درکی از آزادی، دموکراسی، سکولاریسم و جامعه ای مدرن نداشته و شایسته زندگی در چنین جوامعی نیز نیستند و با حضورشان امنیت و آرامش جوامع انسانی را نیز تهدید می کنند.
این دسته از انسان نَماها چنانچه با یک انقلاب فرهنگی و فکری ، خود را تغییر نداده و از کردارهای شَرم آورشان روی گردان نشوند، هیچگاه به آزادی و عدالت نخواهند رسید و حکومت جنایتکار اسلامی، هزاران بار برای شان نیکو و ارجمند است و این دو (جامعه خشونت طلب و حکومت اسلامی) بسیار مناسب یکدیگرند و سال های سال در کنارِ هم چوبه های دارِ فراوانی را برپا خواهند نمود.
به امید آزادی ایران و ایرانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر