مصباح یزدی : مراقب باشیم کسانی که اولویتشان ایرانی بودن است سر کار نیایند.

آیا آخوندها  را که عمری را به مفتخوری و سربارجامعه بودن گذرانده اند را به دلیل تولد و زایش در ایران، باید ایرانی دانست؟ اینان، نمک خور و نمک دان شکنی هستند که سوای خیانت و دشمنی با سرزمین ما هدف و برنامه دیگری ندارند.

در حالی که برداشت ما از ایرانی مسلمان بودن آنست که ما نخست ایرانی هستیم و به همه ویژگی های آن ازتاریخ گذشته و فرهنگ پویای آن عشق می ورزیم و همچنان که خود را مدیون و بدهکار پدر و مادر خود می دانیم، به هستی و وجود و افتخارات میهنمان نیز عشق می ورزیم و آن را سر منشاء و مبنای دوستی و برای بهتر بودن آن در تلاش و کوششیم. بنا براین، مسلمان بودن ما در درجه دوم و مرحله بعد قرار می گیرد. در چنین شرایطی، برای سربلندی و پایداری میهن، باید همه چیز حتی مسلمان بودن را پشت سر گذاشت.
در سرزمین ما نیز با وجود دگرگونی در باورهای دینی، و یا ملیت های گوناگون با زبان و فرهنگ متفاوت، همگی به نام ایرانی شناخته می شوند و یک شناسنامه ایرانی وجه مشترک همه باورها از شیعه، سنی، ارمنی، بهایی، یهودی، و زردشتی، و همچنین ملیت هایی مانند آذری، عرب زبان، کرد، بلوچ، لر، و پاره ای دیگر است. از این روی، تکیه ما بر مسلمان ایرانی، یا یهودی، و بهایی ایرانی نیست. بلکه همگان را با یک فرهنگ و یک شناسنامه ایرانی بودن می شناسیم و به همه آنان نیز افتخار می کنیم.
در کشورهای پیشرفته و نسبتاً آزاد جهان، با آن که مردم آن مملکت پیرو باورهای گوناگونی باشند، ولی هرگز باور قلبی خودشان را نشان نمی دهند. ولی میهن دوستی و دلبستگی به سرزمینشان به خوبی و در همه حال آشکار و روشن است. به عنوان نمونه، یک انگلیسی و یا فرانسوی دارای هرباوردینی هم که باشد، همیشه خود را انگلیسی و فرانسوی می داند، به تاریخ و گذشته و افتخارات خود می بالد و برای دفاع از آنها هرلحظه آماده است. بنابراین، یک انگلیسی و یا فرانسوی خود را به عنوان یک پروتستان، و یا کاتولیک و یا یهودی انگلیسی و فرانسوی معرفی نمی کند. بلکه در پاسخ هر پرسشی می گوید: “من یک انگلیسی و یا یک فرانسوی ام”.

 به امید آزادی ایران و ایرانی