اعدام در حضور انبوهی از تماشاگران . تخمه، بستنی، سیگار، مردم بی غیرت، مردم بی کار، مردم بی عار! آیا اطلاق عناوینی نظیر مردم بی غیرت یا مردم بی عار بر توده ای از افراد یک جامعه که برای تماشای به دار آویخته شدن یک مجرم گرد هم جمع شده اند اطلاقی درست است؟
یک مجرم, یک عضو بیمار از جامعه انسانی است. منشاء بوجود آمدن مجرمین در جامعه، در بسیاری از موارد ظلم و ستم سردمداران حکومتی و قوانین غیر عادلانه می باشد. متهمین و حتی مجرمین و جنایت کاران نیز دارای حقوق انسانی هستند. خلاف کاران در صورت اثبات جرم شان از سیاره ای دیگر نیآمده اند بلکه آنها نیز فرزندان همین جامعه هستند. اراذل و اوباش در ایران بیشتر همان بچه های گرسنه محله های فقیر نشین هستند. شاید اگر حق این بچه ها در کودکی یا بزرگسالی بوسیله آقا زاده ها یا ملا ها دزدیده نمیشد، امروز در کارخانه ای مشغول به کار بودند.
شاید اگر برای مزدوران حکومت اسلامی سهمیه های بیشمار کنکور موجود نبود. این خلاف کاران زمان حال در گذشته می توانستند به درستی به دانشگاه روند و فرد مفیدی برای جامعه خود باشند. همه ارگان های انتظامی و قضایی باید سعی در آموزش و تربیت مجرمین برای بازگشت به آغوش جامعه داشته باشند. نه چون شکنجه گران نیروی به اصطلاح پلیس و انتظامی، به خیابان گردی و تحقیر متهمین و ترویج خشونت و نفرت در جامعه بپردازند. رعایت حقوق قانونی متهمین و مجرمین برای تاثیر مثبت در ذهن و زایل نشدن حقوق انسانی شان الزامی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر